NieuwVers Kraamschap - nieuwe bewerkte producten op het schap introduceren

Dit blog gaat over voedsel, voedseltechnolgie en innovatie (management). Om met dit laatste te beginnen, innovatie gaat heel simpel over ideeën, over het maken van prototypes, het lanceren in de markt, reacties krijgen van klanten en bijsturen. Dit traject begint met het meest simpele: Ideetjes bedenken en verzamelen, maar tevens ligt hier zelden de bottleneck. Elke professional die een beetje bijhoudt wat de grote trends zijn in onze maatschappij, zou op basis daarvan kunnen achterhalen wat de latente consumentenbehoeftes zijn. Ik schrijf bewust 'latente behoeftes', Steve Jobs wist het al, en ook bij ons op kantoor is het een gouden regel "consumenten weten niet wat ze zouden kunnen willen weten".


En ook Nico Heukels (Sodexo), vertelde me jaren geleden al "aanbod bepaalt de vraag. De gedachte dat je consumenten gestuurd kunt ontwerpen, klopt niet". Het wil niet zeggen dat geïnteresseerde consumenten niet zouden kunnen komen met 'ideetjes', natuurlijk wel. Maar dan begin het pas. In de voeding durf ik te stellen dat er helemaal geen gebrek aan 'ideeën' is. Internet staat vol met voedselproduct-ideetjes en recepten sites. Niks mis mee, maar met dit soort receptjes heb je nog geen product dat 'schapwaardig' is. Kortom dat voldoet aan de eisen van een moderne supermarkt of foodservice organisatie.

Dit is de reden waarom ik nooit mijn handen heb willen branden aan "De Smaak van Nederland". Dit concept is puur een communicatieconcept gericht op ideetjes en levert daarom geen duurzame innovaties op. Vrijwel alle producten die daaraan meededen waren nog op het niveau "keukenschaal". Twee jaar gelden schreef ik daarom dit stuk waarbij ik aangaf wat wat de werkelijke bottlenecks zijn. Ruwweg is het (a) lastig om op voldoende industriële schaal iets nieuws te maken, en (b) is er een gevecht om schapruimte, en (c) is het vreselijk moeilijk om ontwikkelkosten -minstens 30.000 tot 300.000 euro per ontwikkeling-van een nieuw product terug te verdienen.

De oplossing ligt ook niet in meer kennis kennis. Die kennis, die is er wel, als je maar weet waar deze te zoeken. De rol van kennisinstellingen is daarom niet al te groot bij productontwikkeling. En de rol die ze zouden moeten innemen -technologie ontwikkeling en fundamenteel onderzoek- die rol wordt steeds minder goed ingenomen (maar dat is een ander onderwerp). "Oké, dus er is geen ideetjes armoede, en ook geen gebrek aan kennis", zegt Wouter de Heij dus. Yep, dat is mijn stelling gebaseerd op veel (praktijk) ervaring.




Wat dan wel? Dat schreef ik ook al twee jaar gelden. Er moet schapruimte komen voor nieuwe producten, en de barriere om op dat schap te komen  moet laag zijn, heel erg laag. Het idee van het beta-schap was toen geboren. Na een jaar in-regelen zijn we nu zo ver. We gaan live. Het beta-schap heet inmiddels NieuwVers Kraamschap. Annechien Ten Have, Dick Veerman, Rene Koster, Dorine Ruter, Dennis Favier, Gretha Volders, Querido Salomon en vele anderen hebben de draaiboeken gemaakt en gaan samen met nieuwe, innovatieve ondernemers aan de slag. Wat ik zelf als een grote uitdaging zie, is om boeren en tuinders mee te krijgen in dit proces. De eerste onbewerkte nieuwvers producten zijn in het zonnetje gezet, en nu gaan we aan de slag met bewerkte producten.

Het project wordt gedraaid vanuit de onafhankelijke stichting Foodlog Benelux. Met grote dank overigens van LLTB, LTO-Noord, Het ministerie van EZ, Food en Nutrition Delta, De topsector agrifood, Urgenda, het innovatienetwerk en vele anderen. Genoeg geschreven, aan de slag. #DOEN.




Reacties

Populaire posts van deze blog

In het Zonnetje gezet: Het gelijk (in mijn ogen) van Katans mening rondom voedingswetenschappen.

Ons eigen poep en pies kan onze wereld redden!

Teun is geen journalist maar een slim ondernemer. En ook ik heb mijn twijfels bij de ADH-cocnept : een schijnprecisie die er niet is in de praktijk.